here we go, here we go again

Dit lijkt haast op een titel eerder gebruikt, zou ik toch denken.

Even zien, we zijn nu al heel wat verder dan mijn vorig bericht.
Het schrijven, van blog en verhaal, heeft lange tijd stil gelegen, net zoals mijn warhammer eigenlijk, wel, dat ligt nog altijd stil.

Ik ben ondertussen nog altijd met mijn lief Kleintje.
2 jaar nu, en nog altijd is ze met momenten heel onzeker over haarzelf, andere moment is ze gewoon wat onzeker.
Bij deze, schat, twijfel eens niet zoveel, en klaag niet zoveel, je bent heel mooi en ik hou van je. Ik hou van je lichaam zoals het is. En het zou leuk zijn je veel met een glimlach te zien, want als je lacht, dan breekt de hele hemel open, dan straalt het zonnetje en mijn geluk.

Wat is er nog sinds maart gebeurd. Wel, mijn onderchef is gene gemakkelijken, en als hij me kan kloten, dan doet hij het, geen promotie omdat ik verleden jaar Spaans in avondles heb gevolgd .... maar ik word niet afgerekend op wat ik doe in mijn privéleven. ... En volgens hem is educatief verlof een gunst van de werkgever ... terwijl het een recht van de werknemer is.
Soit. Dit komt later nog wel weer boven water bij de volgende beoordeling.

Maar, de voorbije weken heb ik aan een presentje gewerkt. Een deftig en zwaar cadeautje. Veel werk om te maken, maar ook veel werk om alles er uit te halen wat erin zit.
En weer een huwelijk bijgewoond. Het zal nog een tijdje duren tot het volgende huwelijk denk ik.

Zo dit was het dan.

Tot de volgende.

het schrijven is terug

vroeger schreef ik verhalen op forums.
Daarna schreef ik er op papier, op computer en op forums.
Daarna werden de forums inactief wegens tijdgebrek van mezelf en andere leden.
Daarna had ik geen inspiratie meer.
Dan ging ik terug op papier schrijven.
Daarna overtypen in word.
Terug forums nieuw leven in blazen.

Yet, in het voorbije jaar werden een aantal leden weer actief, maar het heeft maar een paar maand geduurd. Weer een impasse op het moment.

Verleden week weer zitten schrijven, nu vanuit een heel ander punt.
Het loop altijd wat raar, en hoe lang hoe ik het vol?

Volgens mij heb ik nog nooit een eigen verhaal afgewerkt.
Het zelfde bij de verhalen op de forums, die komen meestal nooit tot een eind.
Meestal omdat niemand meer verder schrijft op een bepaald moment.

Soit.
Los van het schrijven.
Ik ben vandaag even gaan lopen.
Niet te ver, niet te lang. Op een nuchtere maag.
Ik moet dringend wat meer gaan lopen want met wat ik nu kan hou ik de eerste mijl van de ten miles nog niet vol.

going on and on

hup

terug op mijn blog


wat stof wegblazen.

Eigenlijk niet veel te zeggen.
De meeste mensen zitten waarschijnlijk niet te wachten op een rekening.
Ik wel. Die van de kinesist. Ik had die voor nieuwjaar al moeten krijgen. De reden waarom ik die rekening wil hebben en waarom ik al meer dan vijf keer gebeld heb? Wel, alles van dokterskosten dat niet door de mutualiteit word terugbetaald word via mijn werk terugbetaald, maar alles van verleden jaar moet voor eind februari.
Er is nog wat tijd. Maar hoe eerder hoe beter.


De laatste dagen heb ik ook geen zin om voor middernacht in bed te kruipen.
Staat er een gezelschapspel hier dat ik heel graag wil spelen.
Moet ik nog heel wat papieren opruimen.
cd's wegsteken.
En experimenteren met eten.

Ah wel, experimenteren met eten is morgen. Nadat ik mijn bewonerskaart ben gaan halen. Antwerpen is echt niet gemakkelijk. En volgens de site van autonoom parkeerbedrijf Antwerpen heerst er geen schijf en betaalparkeren in mijn straat ... Het hangt er vanaf, helft van de straat is het wel.


Soit.


Nog een paar dagen en knuffelbeestje is terug hier.

Hier zijn we weer.

Tijd om nog eens te schrijven.
Vlak voordat ik naar bed ga.
Ben vandaag aan zwemmen, ik was al moe en nu ben ik dus nog moe'er of hoe je het moet schrijven.

London was een mooie trip, en het mooie was dat ik het kon delen met Lucile.

Ondertussen is mijn Terry Pratchett collectie wat verder aangevuld. Niet alleen boeken maar nu ook een bordspel.


Ondertussen is er hier niet veel veranderd. Nog altijd een kleine puinhoop en nog vele kleine werkjes te doen.


Dit is een heel kort blogbericht.


Dus bij deze


bye