zo, terug een stukje blog.
Deze keer eindig ik niet met een liedjestekst, ik begin er ook niet mee. Peter De Wint is namelijk moeilijk terug te vinden op het net, tegenwoordig speelt hij in Affair, ik ken hem van Mystery, blijkbaar speelt hij ook in Ostrogoth, wat die ook precies mogen doen, en over Crossfire heb ik ook nog nooit gehoord, behalve een term in combat-situaties natuurlijk.
Anders zou ik wel The Land of Mystery deels of volledig neerpennen. Come on let me take you to the land of mystery.
En andere van zijn songs. Zelfs het Encyclopaedia Metallum laat me hier in de steek.
Er valt helaas niet veel van terug te vinden, maar ik ben toch een trotse bezitter van een kopie van één van hun albums, of van hun enige album. Maar ik geloof dat ze er twee hebben.
Maar wat nog. Ik heb deze maand couchsurfing even non-actief gezet. Wel, mijn profiel op maybe gezet. Ik heb deze maand nog een couchsurfer die langskomt. Die heb ik geaccepteerd voor ik mijn beschikbaarheid verzette.
Na juni, juli en augustus werd het toch tijd dat het hier wat kalmer werd.
Ik heb vandaag pas mijn strijk kunnen doen die al meer dan een week wachtte op me.
En ondertussen komen er maar kleren bij die hersteld moeten worden.
Het leven gaat ondertussen gewoon voort. Mijn onderchef heeft wat pech met zijn huis, er word mee gelachen en gegrapt. Tegenwoordig worden kelders ook geïsoleerd. Hebben ze wel wandisolatie op/onder de vloer gelegd.
Resultaat, beton weer uitgebroken, samen met de netten, gewapend beton dus. Uitgebroken, men spreekt over schieten, met een zwaar machine/kraan erop en breken. Drie weken vertraging heeft zijn bouw al.
Binnenkort op weekend met de vrienden. Alles zal wel goed gaan zeker? Ik denk het wel. In de buurt van Saint-Hubert.
Zondag nog wat leuks meegemaakt. Ik kwam terug thuis, ik stond aan de verkeerslichten, op nog geen 50m van mijn deur, ik kijk naar rechts, recht in het gezicht van een vrouw, die keek zo raar naar mij. Ze droeg haar contactlenzen niet, ik droeg mijn bril niet. Ik kijk wie er naast haar zit. S, een vriend van M. De vrouw die naar me keek is D., vlug mijn raam naar beneden gedaan.
Het duurde toch een minuut voor we elkaar herkend hadden en zeker waren dat het de ander was.
Om één uur snachts werd ik wel wakker gebeld voor D. even te helpen op café. Men aanvaardde haar bankkaart niet, iets i.v.m. proton & bancontact of verkeerde code. Soit, doet er niet toe, naar daar gereden, haar vodka redbull betaalt en dan weer gaan slapen. Toch niet voor elke dag.
Ik had hier toch de zondagavond een verzameling vrouwen. Eén waarvan de vriend haar gewoon had laten vallen, de ander, tja, had een heel onduidelijke relatie, maar D.'s situatie is het ergste. Zeker als je weet wat ze al in haar leven heeft meegemaakt.
Bij deze, de kans dat haar dochter dit leest, is heel klein, maar Tanasha, als je dit leest, laat je moeder iets weten. Geef een teken van leven. Laat horen hoe het met je gaat. En als het kan, kom terug naar huis. Jullie raken er samen wel uit. Maar weglopen heeft nog nooit iets opgelost. Problemen moet je oplossen. Weglopen maakt het alleen erger in dit geval.
Je moeder respecteert het dat je niet op een childfocus affiche wilt. Maar kom terug. Dan zal er nooit een gemaakt worden, want hoe langer je wegblijft, hoe harder en moeilijker het word.
Soit, ik ben heel zeker dat Tanasha nooit mijn blog zal bekijken. Maar je weet nooit.
hmm
wat nog?
Geen idee.
Wel. Iemand wou dat ik haar hier vermeld.
Bij deze, Kleintje, je bent vermeld. Luister goed naar de track van morgen.
En heb moed, geen spijt. Studeren duurt geen eeuwigheid. Ook al lijkt het zo.
M.
I.
G.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten